Op de vierde zondag van de veertigdagentijd is de rode draad in de lezingen: het oude is voorbij, het nieuwe is er.
In de eerste lezing wordt het eerste paasfeest herdacht in het beloofde land. De tijd dat het volk Israël een slavenbestaan leidde is voorbij, het nieuwe leven is er en wordt gevierd.
Het evangelie van die dag is de parabel over de 'verloren' zoon. Jezus vertelt dat hij terugkeerde naar zijn vader en er met open armen wordt ontvangen. Er wordt een groot feest georganiseerd.
In een brief aan de Korintiërs (tweede lezing) schrijft Paulus dat voor christenen het oude voorbij is en het nieuwe er al is, dank zij de verzoening met God.
De tussenzang bezingt wat in de lezingen gezegd wordt: 'God heeft mij gered uit al wat ik vreesde.'