Lucas 11, 37-41: Maak niet alleen de buitenkant schoon

De tekst

’Bijbel in gewone taal’

(Deze Bijbeltekst komt uit de Bijbel in Gewone Taal, © Nederlands Bijbelgenootschap 2014, p. 1637)

Toen Jezus uitgesproken was, kwam er een farizeeër naar hem toe. Die nodigde hem uit om bij hem thuis te komen eten. Jezus ging mee, en hij ging meteen aan tafel. De farizeeër was verbaasd dat Jezus zich niet eerst waste voor het eten.
Toen zei de Heer tegen hem: ‘Jullie farizeeën vinden het belangrijk om dingen aan de buitenkant schoon te maken. Maar het is veel belangrijker hoe je van binnen bent. En van binnen zitten jullie vol met slechte dingen! Jullie begrijpen er niets van. God heeft niet alleen de buitenkant gemaakt, maar ook de binnenkant. Je moet goed zijn voor arme mensen. Dan ben je van binnen goed, en dat is voor God het belangrijkste.’

Dichter bij de tijd

(Bewerking: C. Leterme)

Na de toespraak van Jezus
nodigde een Farizeeër Hem uit om bij hem te komen eten.
Jezus ging naar binnen en ging aan tafel aanliggen.
Toen de Farizeeër dat zag, was hij verwonderd,
dat Jezus voor de maaltijd niet eerst de wassingen had verricht.
Jezus zei tegen hem: 'En jullie dan, Farizeeërs,
jullie maken wel de buitenkant schoon van bekers en schotels,
maar in jullie hart zijn jullie vol roofzucht en slechtheid.
Dwazen! Heeft Hij die de buitenkant maakte
ook niet de binnenkant gemaakt?
Geef liever wat in zo’n beker of schotel is als aalmoes.
Dan is voor jullie alles rein.

Stilstaan bij ...

Farizeeën
Farizeeën waren joden, die de Wet heel goed kenden en die heel nauwgezet wilden beleven.

Wassingen
Je handen wassen voor het eten is niet alleen proper en net, maar het moest volgens de Farizeeën ook omdat men zo kon laten zien dat men zijn geloof belangrijk vond.

Bij de tekst

Betekenis

Niet het onderhouden van wetten maakt iemand tot een goede gelovige, dat is de buitenkant, maar wat leeft in zijn hart.
Jezus vond dat Farizeeën, in hun zorg om de (‘lichte’) wetten na te leven, het voornaamste dreigden te vergeten: rechtvaardigheid, barmhartigheid, trouw.
Uiteindelijk gaat het er om het woord van God niet alleen te horen, maar er ook naar te handelen.

Suggestie

Grote kinderen

VERTELLEN

Meer dan woorden alleen

(C. LETERME, Een parel voor elke dag, Averbode 2007, p. 28)

Er was eens een abdis
die erg gewaardeerd werd in haar streek.
Men zei dat ze visioenen had.
Ze was ook bekend om haar mooie gebeden.
De mensen vertelden dat ze een heilige was.

Een man wilde er meer van weten.

Op een winteravond
ging hij naar de abdij
en liep daarbij
door regenplassen en modder.
In de spreekkamer
wachtte hij op de abdis.
Toen ze verscheen,
viel hij uitgeput neer in een stoel.
‘Aai, mijn voeten!
Ze zijn stuk van het lopen,’ klaagde hij.
‘Wil je me even helpen
om mijn laarzen uit te trekken a.u.b.?’
De abdis glimlachte en zei:
‘Momentje,
ik roep een zuster...’

Toen stond de man op en zei:
‘Laat maar, ik weet genoeg’...
en hij vertrok.

Om over na te denken
- Wat wist de man genoeg op het einde van dit verhaal?

Overweging bij het verhaal
(C. LETERME in Kerk en leven, Federatie Rotselaar, 2 november 2017, p. 1)

In het verhaal hierbij is er sprake van een test.
Zonder dat abdis in kwestie het weet,
wordt ze getest op de kwaliteit van haar mooie gebeden
waarvoor ze heel bekend is.

De test valt tegen!
Want de abdis wil haar handen niet vuilmaken
aan de modder op de laarzen
van iemand met pijnlijke voeten.

Veel mensen gaan ervan uit
dat bidden aan God vragen is
om van Hem van alles te bekomen:
geluk, gezondheid, …

Maar bidden is nog veel meer:
het is zich in de schoenen van God plaatsen,
het is proberen te denken, te handelen, te voelen
zoals God dat zou doen.

Bidden dat geen effect heeft
op de eigen manier van leven
is een zielloos gebed,
een gebed zonder leven.

Niet de mooie woorden
maken een gebed tot gebed
maar wat leeft in het hart
van wie bidt.